در هر مجتمع مسکونی هزینه‌های مشترکی وجود دارد که تمام ساکنان باید سهم خود از آن را پرداخت کنند. به این هزینه‌های مشترک در اصطلاح شارژ گفته می‌شود.بر اساس ماده ۲۸ قانون تملک آپارتمان‌ها، شارژ ساختمان باید صرف هزینه‌های مربوط به سرایدار، هزینه‌ آب، برق و گاز مشترک، هزینه‌ تعمیرات و نگهداری از قسمت‌های عمومی آپارتمان، هزینه‌ نگهداری از گیاهان در محوطه‌ عمومی و رسیدگی به باغچه و هزینه‌ اقلام مورد نیاز برای استفاده در بخش‌های عمومی (مانند تجهیزات نظافت، تجهیزات الکتریکی و…) شود.ساکنان ساختمان موظفند در پرداخت هزینه‌هایی که برای حفظ و نگاهداری قسمت‌های مشترک‌ بنا مصرف می‌شود، طبق مقررات زیر مشارکت کنند:در صورتی که مالکان ترتیب دیگری برای پرداخت هزینه‌های‌ مشترک پیش‌بینی نکرده باشند، سهم هر یک از مالکان یا استفاده‌کنندگان از هزینه‌های مشترک آن قسمت که ارتباط با مساحت‌ زیربنای قسمت اختصاصی دارد، از قبیل آب، گازوئیل، آسفالت ‌پشت‎بام و ... به ترتیب مقرر در ماده ۴ قانون تملک آپارتمان‌ها و سایر مخارج که ارتباطی به میزان مساحت زیربنا ندارد، از قبیل‌ هزینه‌های مربوط به سرایدار، نگهبان، متصدی آسانسور، هزینه نگاهداری تأسیسات، باغبان، تزیینات قسمت‌های مشترک و غیره‌ به‎طور مساوی بین مالکان یا استفاده‌کنندگان تقسیم می‌شود. تعیین ‌سهم هر یک از مالکان یا استفاده‌کنندگان با مدیر ساختمان است.اگر به موجب اجاره‌نامه یا قرارداد خصوصی‌، پرداخت هزینه‌های مشترک به عهده مالک باشد و مالک از پرداخت ‌آن استنکاف کند، مستأجر می‌تواند از محل اجاره، شارژ را پرداخت کند و در صورتی که پرداخت شارژ به عهده استفاده‌کننده باشد و از پرداخت استنکاف کند، مدیر ساختمان می‌توانند علاوه بر مراجعه به استفاده‌کننده، به مالک‌ اصلی نیز مراجعه کند.طبق ماده ۲۴ قانون تملک آپارتمان‎ها، هریک از ساکنان آپارتمان که در مورد سهمیه یا میزان هزینه‌ مربوط به سهم خود معترض باشد، می‌تواند به مدیر مراجعه و تقاضای رسیدگی کند. در صورت عدم‌ رسیدگی یا رد اعتراض شریک می‌تواند به مراجع صلاحیت‌دار قضایی مراجعه کند.بر اساس ماده ۱۰ قانون تملک آپارتمان‎ها، در صورت امتناع مالک یا استفاده‎کننده از پرداخت سهم خود از هزینه‌های مشترک، از طرف مدیر یا هیات‎مدیران به وسیله اظهارنامه، با ذکر مبلغ بدهی و صورت ریز آن مطالبه می‎شود.هر گاه مالک یا استفاده‎کننده ظرف 10 روز از تاریخ ابلاغ اظهارنامه، سهم بدهی خود را نپردازد، مدیر یا هیات مدیران می‌توانند به تشخیص خود و با توجه به امکانات، از دادن خدمات مشترک از قبیل شوفاژ، تهویه مطبوع، آب گرم، برق، گاز و ... خودداری کنند.در صورتی که عدم ارائه خدمات مشترک، ممکن یا مؤثر نباشد، مدیر یا مدیران مجموعه می‌توانند به مراجع قضایی شکایت کنند.استفاده مجدد از خدمات، موکول به پرداخت هزینه‌های معوق واحد مربوطه به گواهی مدیر یا مدیران یا به حکم دادگاه خواهد بود.