تب خرید ملک در اطراف پایتخت پایین آمد
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از دنیای‌اقتصاد، نتایج تحقیقات میدانی نشان می‌دهد نه‌تنها عملیات سبقت تورم ملکی اطراف تهران متوقف شده که حتی نبض قیمت‌ها رو به کاهش گذاشته است. تغییر رفتار سرمایه‌گذاران ملکی و سطوح جدید قیمت مسکن در پرند و پردیس، پیام‌هایی برای تهران دارد.
بررسی جدیدترین وضعیت بازار مسکن در شهرهای اطراف تهران نشان می‌دهد: با «صفر» شدن تورم ملکی شهرهای حومه پایتخت، تب خرید آپارتمان در اطراف تهران فروکش کرده است.
به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، بازار املاک شهرهای اطراف پایتخت، در چند سال گذشته از یک الگوی مشخص قیمتی و معاملاتی در مقایسه با شهر تهران تبعیت می‌کردند. به طوری که یک سال پس از آغاز جهش قیمت در بازار مسکن شهر تهران، از سال 98 نبض قیمت و معاملات در حومه تهران نیز تند شد. اما ادامه روند رشد قیمت‌ها و داغ شدن بازار معاملات در ادامه سال 98 و استمرار آن تا تابستان سال 99، سبب شد شهرهای جدید به لحاظ بازدهی بلندمدت در تورم ملکی از شهر تهران سبقت بگیرند. این موضوع به خوبی از نسبت قیمت مسکن در شهرهای جدید به تهران در طول سال‌های مختلف قابل ردیابی است.
مطابق آمارهای رسمی، در سال 95، نسبت قیمت مسکن شهرهای جدید به تهران معادل 25 درصد بود اما این نسبت در ابتدای 99 به 33 درصد رسید. به این معنا که فاصله قیمت مسکن در شهرهای جدید با قیمت ملک در شهر تهران کمتر شد. هرچند این نسبت در طول تمام این سال‌ها یکسان نبوده اما در سال گذشته، به دلیل تندتر شدن نبض قیمت مسکن در شهرهای جدید و در مقطعی تندتر شدن نسبت قیمت‌ها نسبت به شهر تهران، این نسبت تغییر پیدا کرد.
به طوری که آمارها حاکی از آن است که قیمت مسکن در نیمه سال 99 نسبت به سال 91 اگرچه در شهر تهران 6 برابر شد اما در همین بازه زمانی قیمت‌ها در شهر جدید پرند 7/ 6 برابر و در شهر پردیس 9 برابر رشد را تجربه کردند. فعالان بازار مسکن معتقدند چند نوع مهاجرت اجباری شکل گرفته طی چند سال اخیر به بازار املاک شهرهای جدید، تب معاملات و قیمت‌ها را در این شهرها داغ کرد. اولین نوع مهاجرت، مربوط به مستاجرانی بود که به دلیل تورم بازار اجاره شهر تهران، به بازار اجاره شهرهای جدید وارد شدند. دوم جمعیت مهاجران به این شهرها به گروهی از خریداران مصرفی از مناطق نیمه جنوبی شهر تهران مربوط می‌شد که به دلیل تورم بازار املاک پایتخت، حومه تهران را برای خرید مناسب دیدند و نهایتا، نبض تند قیمت‌ها در بازار مسکن شهر تهران، شهرهای جدید را مقصد گروهی از سرمایه‌گذاران از نیمه سال گذشته کرد.
هرچند هنوز هم بخشی از متقاضیان و شهروندان پایتخت‌نشین، شهرهای جدید را به عنوان شهرهای خوابگاهی قلمداد می‌کنند و رغبت چندانی به سکونت در این شهرها ندارند، اما به دو علت اصلی منجر به مراجعه و حضور اجباری بخشی از متقاضیان مصرفی و سرمایه‌ای در این شهرها شده است. علت نخست، رشد هیجان خرید سرمایه‌ای در کل بازار مسکن ناشی از بالارفتن انتظارات تورمی طی سال‌های اخیر بوده و علت دیگر، تکمیل شدن ظرفیت رشد قیمت مسکن شهر تهران از نگاه گروه زیادی از سرمایه‌گذاران این بازار بود. این گروه از سرمایه‌گذاران معتقد بودند از آنجا که قیمت مسکن تا پیش از سال 98 در شهرهای جدید به تناسب تهران رشد نکرده، بنابراین بازار املاک حومه پایتخت فرصت مناسبی برای سرمایه‌گذاری است و با همین دیدگاه از ظرفیت بازار مسکن این شهرها استفاده کردند.
اما بررسی وضعیت بازار مسکن حومه پایتخت در ابتدای سال 1400 از وقوع دو اتفاق خبر می‌دهد که از یکسو همسویی بازار مسکن تهران و حومه را متوقف کرده و از سوی دیگر منجر به مخالف شدن‌ساز بازار مسکن شهرهای اطراف با بازار مسکن شهر تهران شده است.
اولین اتفاق، نبود تقاضای سرمایه‌ای در بازار املاک شهرهای جدید در سطح سال گذشته است. بررسی‌ها نشان می‌دهد هرچند کم و بیش گروهی از متقاضیان سرمایه‌ای به بازار مسکن شهرهای حومه مراجعه می‌کنند، اما هم اکنون حضور سرمایه‌گذاران به نسبت سال گذشته، کمتر است.
اتفاق دیگر به صفر شدن تورم فصلی مسکن شهرهای جدید در پایان سال 99 بازمی‌گردد. آمارهای رسمی نشان می‌دهد قیمت مسکن در شهرهای جدید در پایان زمستان سال گذشته نسبت به پاییز هیچ تغییری نکرد، این در حالی بود که تورم فصلی مسکن در همین بازه زمانی در شهر تهران بین 3 تا 5 درصد ثبت شد. نکته مهم آنکه اگرچه هیجان سرمایه‌گذاری در بازار مسکن شهر تهران نیز نسبت به سال گذشته وجود ندارد، اما در مقایسه با شهرهای جدید، سرمایه‌گذاران حضور پررنگ‌تری دارند. هر دو اتفاق به نوعی می‌تواند توضیح‌دهنده وضعیت پساجهش در بازار مسکن شهرهای جدید باشد وضعیتی که شهر تهران هنوز در آن قرار نگرفته است.
از همین رو، این وضعیت می‌تواند پیامی درباره آینده کوتاه‌مدت و میان‌مدت بازار مسکن شهر تهران داشته باشد. ساز مخالف بازار مسکن شهرهای جدید که به نوعی نشان‌دهنده برقراری ثبات قیمتی در این شهرها ناشی از کاهش تقاضای سرمایه‌ای و صفر شدن تورم ملکی است تحت‌تاثیر دو عامل شکل گرفته است. آن‌طور که فعالان بازار مسکن شهرهای اطراف تهران عنوان می‌کنند عامل اول، یک پارامتر غیراقتصادی درونی یعنی در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری است. به گفته آنها، گروهی از سرمایه‌گذاران به دلیل در پیش بودن انتخابات، تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری در بازار مسکن این شهرها را متوقف و تصمیم‌گیری نهایی را منوط به زمان بعد از مشخص شدن نتیجه انتخابات کرده‌اند. از نگاه گروهی از این متقاضیان، یکی از سناریوهای احتمالی بعد از انتخابات، کاهش انتظارات تورمی است و از همین رو یک خروج موقت تا مشخص شدن نتیجه انتخابات از بازار مسکن دارند و تصمیم‌گیری نهایی را به بعد از انتخابات ریاست جمهوری موکول کرده‌اند. عامل دوم، یک پارامتر غیراقتصادی خارجی است. به گفته فعالان بازار مسکن، گروهی از متقاضیان سرمایه‌ای که مذاکرات وین را تعقیب می‌کنند ترجیح می‌دهند تا مشخص شدن نتیجه قطعی این مذاکرات، تصمیم نهایی را برای ورود به بازار نگیرند.
در این میان ممکن است این نکته و ابهام ایجاد شود که چرا این دو برداشت از سوی سرمایه‌گذاران ملکی در بازار مسکن شهر تهران مشاهده نشده است؟ برخی کارشناسان مسکن در پاسخ به این ابهام، با اشاره به یک تفاوت اصلی بازار مسکن شهر تهران و حومه عنوان می‌کنند. از آنجاکه حومه تهران، یک بازار مسکن درجه دو در مقایسه با شهر تهران محسوب می‌شود زمانی که انتظارات تورمی در اوج قرار دارند و قدرت خرید برای متقاضیان در شهر تهران به سطح حداقلی کاهش پیدا می‌کند، به ناچار گروهی از متقاضیان به بازار مسکن حومه پایتخت مهاجرت کردند چراکه این تصور را داشتند که امکان کسب سود در این شهرها برای آنها وجود دارد اما در حال حاضر که انتظارات تورمی کاهشی شده و نشانه‌های تخلیه حباب مسکن مشاهده می‌شود طبیعی است که از بازار مسکن درجه دو خارج شوند. به عبارت دیگر در وضعیت فعلی، زمینه برای سرمایه‌گذاری ملکی هیجانی و بی‌محابا در بازار مسکن وجود ندارد، در نتیجه اولین خروج سرمایه‌گذاران از بازار مسکن حومه اتفاق می‌افتد و در صورتی که نشانه‌های تخلیه حباب قوی‌تر و اطمینان از پایان جهش قیمت بیشتر شود، این خروج به شهرهای درجه یک یعنی تهران نیز سرایت می‌کند.
از این رو در وضعیت موجود که فعالان بازار مسکن تهران احتمال رشد شدید قیمت را کمتر و احتمال رشد خفیف قیمت‌ها را بالاتر می‌دانند و در عین حال در بازار مسکن حومه تهران، تصور قوی‌تر از احتمال برقراری ثبات و رشد منفی قیمت‌ها وجود دارد، ساز مخالف بازار املاک شهرهای جدید در مقابل بازار املاک تهران به صدا درآمده و در مجموع حجم خریدهای با هدف سرمایه‌گذاری را در این شهرها نسبت به سال گذشته کاهش داده است.
البته نکته جالب در مورد جنس متقاضیان سرمایه‌ای فعال در بازار املاک حومه تهران در مقطع کنونی است. بررسی‌ها نشان می‌دهد در حال حاضر جنس جدیدی از متقاضیان سرمایه‌ای در بازار مسکن اطراف تهران فعال شده‌اند. این گروه، درواقع بورس اولی‌هایی هستند که در نیمه اول سال گذشته به بازار سهام وارد و در اواخر نیمه دوم سال 99 از آن خارج شدند. این گروه سرمایه‌گذارانی بورسی بودند که با وجود آنکه بازار سهام در فاصله ابتدا تا انتهای سال گذشته معادل 155 درصد سود داشت اما سود آنچنانی نصیب آنها نشد. در مقابل سرمایه‌گذارانی که در اواخر بهار سال گذشته به بازار سهام وارد شدند و ابتدای زمستان از این بازار خارج شدند حدود 10 درصد زیان را متحمل شدند و افرادی که در بهمن ماه یعنی نیمه زمستان سال گذشته از بازار سهام خارج شدند به نوعی سود و زیان آنها، سربه سر شد.
گروه نخست از بورس‌اولی‌ها که سود چندانی از بازار سهام سال گذشته نکردند از ترس آنکه در وضعیت کنونی با ورود به هر بازار، زیان بیشتری را متحمل شوند، تصمیم گرفتند با بودجه محدود خود به سراغ سرمایه‌گذاری در بازار مسکن شهرهای جدید بروند.
اکنون بررسی وضعیت قیمت فایل‌های عرضه شده به بازار مسکن شهرهای جدید حاکی از آن است که نسبت به سال گذشته اندکی ثبات قیمتی در این بخش از بازار مسکن برقرار شده است. به طوری که در شهر جدید پرند تعداد فایل‌های فروش با قیمت‌های پیشنهادی 400 تا 500 میلیون تومان به طور محسوس قابل مشاهده است. در شهر جدید پردیس نیز بخش عمده‌ای از فایل‌های عرضه شده با قیمت بین 500 میلیون تا یک میلیارد تومان پیشنهاد شده‌اند. ارائه این قیمت‌های پیشنهادی از سوی مالکان و فروشندگان بازار مسکن شهرهای جدید در حالی است که در تابستان سال گذشته و پیش از ریزش قیمت‌ها، عمده فایل‌های فروش در شهر پردیس با قیمت کل بیش از یک میلیارد تومان و در شهر جدید پرند با قیمت کل بیش از 500 میلیون تومان عرضه شده بودند.
به طور کلی بررسی میدانی فایل املاک عرضه شده در بازار مسکن شهر جدید پرند در روزهای اخیر نشان می‌دهد قیمت‌های شاخص در فایل‌های فروش آپارتمان بین 300 تا 500 میلیون تومان برای آپارتمان‌های 60 تا 100 مترمربع است. در عین حال قیمت‌های شاخص برای واحدهای مسکونی عرضه شده در فروردین ماه امسال بین 500 تا 950 میلیون تومان برای آپارتمان‌های 78 تا 120 مترمربع است.
آن طور که بررسی قیمت فایل‌های فروش در شهرهای جدید و تهران در فاصله قبل از پیروزی بایدن یعنی اواخر تابستان 99 تا ابتدای سال‌جاری نشان می‌دهد قیمت پیشنهادی فایل‌های عرضه شده در فروردین ماه امسال نسبت به اواخر تابستان گذشته در شهر تهران حدود 11 درصد رشد داشته‌اند این در حالی است که در همین فاصله زمانی قیمت فایل‌های فروش در شهرهای حومه پایتخت بین 12 تا 25 درصد کاهش داشته‌اند.
از این رو به نظر می‌رسد بررسی روند قیمتی املاک مسکن مهر در شهر جدید پردیس از اوایل دهه تا سال گذشته قابل‌توجه باشد. آمارها نشان می‌دهد در فاصله سال‌های 91 تا تابستان 99، میانگین قیمت آپارتمان (مسکن مهر) در شهر جدید پردیس، رشد 800 درصدی داشته است. در بهار سال 97 (اوایل جهش قیمت) میانگین قیمت مسکن در این شهر بین 2 میلیون و 400 هزار تومان تا 3 میلیون تومان در هر مترمربع بود. میانگین قیمت آپارتمان در این شهر در تابستان 99 به مترمربعی بین 5/ 5 تا 8 میلیون تومان رسید. روند رشد قیمت‌ها در ابتدای فصل بعدی سال گذشته نیز در بازار املاک این شهر ادامه پیدا کرد و میانگین قیمت‌ها به حدود 9 میلیون تومان در هر متر رسید. اما پس از آن در اواخر پاییز، میانگین قیمت آپارتمان در این شهر با حدود 11 درصد نسبت به ابتدای فصل، به حدود 8 میلیون تومان رسید. اکنون نیز آن‌طور که بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد میانگین قیمت آپارتمان در شهر پردیس در همان محدوده 8 میلیون تومان در هر مترمربع قرار دارد که به نوعی بیان کننده افت حدود 12 درصدی قیمت‌ها نسبت به اوج جهش یعنی تابستان 99 است. این روند سبب شد تا مطابق با آمارهای رسمی، تورم فصلی مسکن در شهر جدید پردیس در پایان سال گذشته به صفر برسد.
چشم انداز قیمت مسکن در ماه‌های آینده
اقتصادنیوز : عضو هیات مدیره انجمن انبوه سازان گفت: امسال هم قیمت مسکن افزایش می‌یابد اما اگر افزایش قیمت معادل نرخ تورم باشد یعنی گرانی در این بازار نداشته ایم.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، محتشم عضو هیات مدیره انجمن انبوه سازان در برنامه تیتر امشب در خصوص بازار مسکن تصریح کرد: سال ۹۹ با افزایش بالای ۹۰ درصدی در بازار مسکن مواجه شدیم. دلالان و سرمایه گذاران در این بازار آمدند اما مصرف کننده نتوانست نیاز مصرفی خود را تامین کند بنابراین تقاضای مصرفی به تقاضای سرمایه ای تبدیل شد.
او در خصوص آینده بازار و پیش بینی قیمت مسکن گفت: قیمت مسکن اگر معادل تورم بالا برود، یعنی افزایشی نداشته است. در سال ۱۴۰۰ حتی اگر روند بازار ارز و طلا با ثبات و کاهشی باشد قیمت مسکن باز هم کاهش نخواهد داشت و معادل نرخ تورم افزایش می یابد به دلیل اینکه دستمزد و نهاده های مسکن همه بالا رفته است.
عضو هیئت مدیره انجمن انبوه سازان استان تهران در خصوص وام ۴۵۰ میلیون تومانی ساخت گفت: وقتی اعطای تسهیلات مسکن به انبوه ساز، مشروط به گردش ۱۰ درصد از وام در همین حساب (وام) می شود، بدان معنی است که ۱۰ درصد از وام رسوب می کند و انبوه ساز می بایست از قبل در آنجا سپرده داشته باشد و عملا افراد زیادی نمی توانند از تسهیلات استفاده کنند.
او افزود: اگر می خواهند وام ۴۵۰ میلیون تومانی کمکی به ساخت مسکن شود، بازنگری در مصوبه الزامی است و در غیر این صورت تعداد کمی می توانند تسهیلات بگیرند و این امر چندان تاثیری در توسعه ساخت و ساز نخواهد داشت.
فرصت لازم به انبوه ساز برای عرضه و فروش واحدهای خالی داده شود
عضو هیئت مدیره انجمن انبوه سازان با بیان این که اقتصاد تابع دستور نیست گفت: در هر کشور حدود ۵ تا ۱۰ درصد خانه‌ها باید خالی باشد و این طبیعی است، اما در قانون مالیات بر خانه‌های خالی دولت و قانون باید برای تولیدکنندگان و انبوه سازان واقعی فرصت کافی برای عرضه واحدهای ساخته شده در نظر بگیرد.
او درخصوص تاثیر ساخت و عرضه واحدهای مسکن ملی بر بازار مسکن توضیح داد: اگر این واحد‌ها به سرعت ساخته شود و به موقع عرضه شود تاثیر مثبت خواهد داشت.
جزئیات تسهیلات در نظر گرفته شده بانک مسکن برای انبوه سازان
در ادامه برنامه علمداری، مدیر امور اعتباری بانک مسکن رد خصوص افزایش وام ساخت مسکن تصریح کرد: به انبوه سازانی که از فناوری های جدید استفاده کنند، در تهران و کلانشهرها تا سقف ۴۵۰ میلیون تومان، در مراکز استان ها و شهرهای بالای ۲۰۰ هزار نفر جمعیت ۴۰۰ میلیون و در سایر شهرها تا سقف ۳۵۰ میلیون تومان وام پرداخت می شود.
او ادامه داد: سود این تسهیلات نیز ۱۸ درصد و زمان بازپرداخت آن ۱۲ ساله است.
وام ساخت مسکن، کفاف هزینه های تولید را نمی دهد
در ادامه برنامه عبدالهی کارشناس اقتصاد مسکن تصریح کرد: طی چند سال گذشته کاهش ساخت و ساز در کشور خیلی بارز است. ساخت و ساز از سال ۹۳ به بعد ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده است و این امر سبب شده بازار مسکن در رکود برود و قیمت ها افزایش یابد.
این کارشناس مسکن در خصوص تاثیر افزایش وام ساخت مسکن بر بازار گفت: این اقدام به خودی خود کار مناسبی است اما نحوه رساندن این وام به سازنده مهم است. ۴۵۰ میلیون تومان گفته شده تنها به کسی که صنعتی سازی می کند تعلق می گیرد که حدود ۲ درصد از ساخت و سازها صنعتی است.
او ادامه داد: وام ساخت برای فرد عادی ۱۲۰ میلیون تومان است که کفاف هزینه های ساخت را نمی دهد. هزینه ساخت هر متر مربع مسکن ۵ میلیون تومان در می آید.
عبدالهی گفت: در گذشته ۲۰ درصد از منابع بانکی را وام ساخت و ساز می دادند اما اکنون به ۵ درصد کاهش یافته است.
او ادامه داد: همچنین سود ۱۸ درصد هم برای وام ساخت زیاد است و زمان بازپرداخت وام هم باید از ۱۲ به ۲۰ سال کاهش یابد.
این کارشناس اقتصاد مسکن گفت: طرح مالیات بر عایدی سرمایه طرح خوبی است و اجرای دقیق این طرح ثبات اقتصادی در بازار مسکن ایجاد خواهد کرد .
او بیان کرد: سامانه ملی املاک و اسکان هم سامانه خوبی است و کمک می‌کند تا اطلاعات بازار مسکن را پالایش کنیم و برای بازار مسکن برنامه جامعی داشته باشیم.
فهرست همه شهرداران پایتخت در 42 سال گذشته
به گزارش اقتصادنیوز در این گزارش آمده است: هم‌زمان با انتخابات ریاست‌جمهوری در 28 خرداد امسال، انتخابات شوراهای شهر و روستا نیز برگزار خواهد شد که یکی از مهم‌ترین وظایف این شورا انتخاب شهردار است. تا قبل از احیای شوراهای شهر و روستا در سال 77، شهرداران از سوی وزیر کشور انتخاب می‌شدند. هرچند فعالیت شهرداری‌ها جزء خدمات اجتماعی محسوب می‌شود، اما جایگاه شهردار تهران، همیشه از مناسب مهم در پایتخت به شمار می‌رود که هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرایان نمی‌خواهند آن را از دست بدهند. در 42 سال اخیر و از ابتدای انقلاب تاکنون، 14 شهردار و هفت سرپرست (رضا زواره‌ای، حسین بنکدار، محمد حقانی، محمدحسین مقیمی، علی سعیدلو، مصطفی سلیمی و سمیع‌الله حسینی‌مکارم) مسئولیت شهر تهران را بر عهده داشته‌اند که هرکدام خاستگاه خاص سیاسی و اجتماعی خود را داشته‌اند که در این گزارش به آن پرداخته‌ایم.
محمد توسلی؛ از اسفند 57 تا دی 59
اولین شهردار تهران پس از روزهای پرالتهاب بعد از انقلاب، از اعضای شورای مرکزی و دفتر سیاسی نهضت آزادی بود. دکترای ترافیک از آلمان داشت و از سوی دولت موقت مهدی بازرگان به‌عنوان شهردار انتخاب شد و در نهایت به‌خاطر اختلاف با دولت بعد استعفا داد. او در سال 96 درگفت‌وگو با «شرق» ماجرا را این‌گونه تعریف کرده بود: «بعد از پایان دولت موقت من استعفا دادم که آقای بنی‌صدر رئیس دولت شورای انقلاب نپذیرفتند. در زمان دولت آقای رجایی نیز ایشان استعفای من را نپذیرفتند و نهایتا تعهد مکتوب دادند که مدیریت ما را با دولتشان هماهنگ کنند؛ اما متأسفانه به علت نگاه‌ها و حساسیت‌های سیاسی برخی از وزرای آن روز نتوانستند این کار را انجام دهند و چوب لای چرخ ما می‌گذاشتند؛ پروژه مترو با دخالت‌ها متوقف شد و نهایتا به جایی رسید که در زمان آقای مهدوی‌کنی، با حضور همین آقای میرسلیم و مرحوم آقای زواره‌ای که معاونان ایشان بودند، من را خواستند و گفتند شما فقط زباله‌های شهر را جمع می‌کنی. در این شرایط بود که من بار دیگر استعفا دادم و آقای رجایی که از دوستان خوب و نزدیک ما بودند، نپذیرفتند و من خدمت امام رفتم ـ‌و در نامه‌ای که در سوابق هست به ایشان استعفای خودم را تقدیم کردم‌ـ ایشان از من خواستند که بیشتر مدارا کنم؛ اما وقتی بیرون آمدم با راهنمایی آیت‌الله توسلی که در دفتر ایشان بودند، با خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران مصاحبه‌ای کردم که در روزنامه‌ها منعکس شد. روز بعد آقای مهدوی‌کنی با تشکر استعفای من را پذیرفتند. من از پذیرش استعفا خیلی خوشحال شدم، زیرا در شرایطی که اختیاری نیست، نباید مسئولیتی باشد». محمد توسلی هم‌اکنون دبیرکل نهضت آزادی ایران است.
کمال‌الدین نیک‌روش؛ از دی 59 تا شهریور 60
او هشت ماه شهردار تهران و سه ماه نیز وزیر کشور بود. نیک‌روش استاد دانشگاه بود و بیشتر شخصیتی علمی داشت تا سیاسی و در سال 82 چهره ماندگار کشور در رشته مهندسی برق و الکترونیک شد. در دوره تصدی شهرداری تهران با این ایده شهر را اداره می‌کرد که مردم نباید راضی شوند دولت وجوهی را که باید در دورافتاده‌ترین نقاط کشور مصرف شود، صرف شهروندان کند.
غلامحسین دلجو؛ از شهریور 60 تا مهر 61
از لحاظ سیاسی مستقل بود. او در وزارت کشور و وزارت پست، تلگراف و تلفن نیز کار کرده بود. دلجو چند سالی مدیرعامل بیمه ایران شد و اکنون با دکترای مدیریت در دانشگاه علامه طباطبایی عضو هیئت علمی است.
محمدکاظم سیفیان؛ از مهر 61 تا شهریور 62
پیش از انقلاب عضو حزب ملل اسلامی بود و به زندان رفته بود. به راست‌های بعد از انقلاب تمایل داشت و در تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) توسط مرحوم آیت‌الله مهدوی‌کنی نقش داشت. نماینده مردم تهران در مجلس چهارم شد و در اولین دوره انتخابات شورای شهر در سال 77 نامزد شد؛ انتخاباتی که برنده نهایی آن اصلاح‌طلبان بودند و سیفیان تنها توانست عضو علی‌البدل شورای شهر تهران شود.
محمدنبی حبیبی؛ از دی 62 تا آذر 66
از بزرگان اصولگرایان بود و در زمان فوت در سال 97 دبیرکلی حزب باسابقه و ریشه‌دار «مؤتلفه اسلامی» را بر عهده داشت. او در دولت شهید رجایی، استاندار فارس بود و در دولت کوتاه آیت‌الله مهدوی‌کنی و دو سال اول دولت میرحسین موسوی به استانداری خراسان رسید و بعد از آن از سوی حجت‌الاسلام ناطق‌نوری که وزیر کشور بود، به‌عنوان شهردار تهران انتخاب شد. مرحوم حبیبی در اولین دوره انتخابات شورای شهر تهران، مجلس نهم و مجلس دهم نیز نامزد شد اما رأی کافی به دست نیاورد.
سید مرتضی طباطبایی؛ از آذر 66 تا دی 68
در اوج دوران موشک‌باران تهران توسط عراق نزدیک به دو سال شهردار تهران بود. او برادر سیدصادق طباطبایی، برادر همسر مرحوم سید‌احمد خمینی و خواهرزاده امام‌موسی صدر بود که هفته گذشته در 25 فروردین، بعد از یک دوره بیماری درگذشت. مهندس بود و نشانه سیاسی از او وجود ندارد. گفته می‌شود صدای خوبی داشته و حتی با بردار مرحومش صادق طباطبایی که نوازندگی نیز می‌کرد، چند قطعه اجرا کرده‌اند. غلامحسین کرباسچی؛ از دی 68 تا مرداد 77بعد از آنکه مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در سال 68 ریاست دولت را بر عهده گرفت، کرباسچی را که استاندار اصفهان بود به تهران آورد تا شهر را به او بسپارد. کرباسچی اولین شهرداری بود که در جلسات هیئت دولت حضور یافت. او در سال 74، همراه برخی وزرا و معاونان مرحوم هاشمی «حزب کارگزاران سازندگی» را تأسیس کرد و هم‌اکنون دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی است که به جریان اصلاح‌طلبی تمایل دارد. کرباسچی در سال 77 به دلیل اتهامات مالی در شهرداری تهران بازداشت شد. از اتهامات او مشارکت در ارتشا، تضییع اموال عمومی، تصرف اموال عمومی و تبانی در معاملات دولتی بود که در نهایت به زندان و ۱۰ سال انفصال از خدمات دولتی و بازگرداندن اموال محکوم شد. او آخرین شهردار تهران بود که از سوی دولت انتخاب شد. بعد از احیای شوراهای شهر در سال 77، انتخاب شهردار به این شورا سپرده شد.
مرتضی الویری؛ از خرداد 78 تا بهمن 80
او اولین شهردار تهران است که از سوی شورای شهر تهران انتخاب شد؛ شورای شهری که در سال 77 تشکیل شد و اصلاح‌طلبانی مانند سعید حجاریان و عبدالله نوری در آن حضور داشتند، اما کمتر از دو سال بعد به دلیل ناهماهنگی با اعضای این شورا کناره‌گیری کرد. الویری اصلاح‌طلب است و در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 ریاست کمیته صیانت از آرای مهدی کروبی را بر عهده داشت. او دو دوره نماینده مجلس بود و اکنون عضو پنجمین شورای شهر تهران است.
محمدحسن ملک‌مدنی؛ از اسفند 80 تا دی 81
از اعضای حزب کارگزاران سازندگی بود که به‌عنوان شهردار تهران انتخاب شد اما برخی اعضای شورای شهر اول تهران با او مخالف بودند. ملک‌مدنی بعد از برکنارشدن مانند کرباسچی به دادگاه رفت و به پنج ماه حبس، سه سال انفصال از خدمات دولتی و پنج سال محرومیت از تصدی مسئولیت در شهرداری محکوم شد؛ اما دو سال بعد از اتهامات تبرئه شد.
محمود احمدی‌نژاد؛ اردیبهشت 82 تا تیر 84
تنها شهردار تهران که به ریاست دولت نیز رسید. دومین دوره انتخابات شورای شهر تهران با شگفتی همراه بود و «فهرست آبادگران» پیروز کرسی‌های شورا شد. آنها نیز احمدی‌نژاد را که سابقه استانداری اردبیل را داشت، به‌عنوان شهردار تهران انتخاب کردند. او با همین عنوان و حمایت اصولگرایان در سال 84 به ریاست‌جمهوری رسید؛ اما هیچ‌گاه خود را اصولگرا ننامید و اصولگرایان نیز این روزها نامی از احمدی‌نژاد نمی‌آورند.
محمدباقر قالیباف؛ از شهریور 84 تا شهریور 96
لباس نظامی را از تن درآورده و در حلقه اصولگرایان قرار گرفته است. او یک بار در سال 84 نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد ولی با پیروزی احمدی‌نژاد، به جای او به شهرداری تهران رفت و 12 سال در این پست ماند. در این میان دو بار دیگر نیز سودای صندلی ریاست‌جمهوری به سرش زد که در سال 92 به حسن روحانی باخت و در سال 96 به نفع ابراهیم رئیسی کنار رفت، اما باز اصولگرایان نتوانستند به پاستور راه یابند. در همان سال شورای شهر تهران نیز به دست اصلاح‌طلبان افتاد و قالیباف نیز از بهشت خداحافظی کرد. او در سال 98 در سرلیست اصولگرایان قرار گرفت و به مجلس راه یافت و به ریاست آن رسید. قالیباف هم‌اکنون نیز یکی از گزینه‌های اصلی اصولگراها برای انتخابات ریاست‌جمهوری است. در سال 87 «جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی» به دبیرکلی مرتضی طلایی تشکیل شد که از نظر سیاسی به محمدباقر قالیباف نزدیک است.
محمدعلی نجفی؛ از شهریور 96 تا فروردین 97
از اعضای حزب کارگزاران سازندگی بود و در دولت‌های میرحسین موسوی، مرحوم آیت‌الله هاشمی، سیدمحمد خاتمی و حسن روحانی حضور داشت. با پیروزی اصلاح‌طلبان در پنجمین دوره انتخابات شورای شهر تهران، نجفی به‌عنوان شهردار تهران انتخاب شد اما عمر شهرداری او به یک سال نرسیده بود که استعفا داد.
محمدعلی افشانی؛ از اردیبهشت 97 تا آبان 97
اصلاح‌طلب است و عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی. او که در دولت حسن روحانی استاندار فارس بود و معاون عمرانی وزیر کشور و رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، جایگزین نجفی شد؛ اما با اجرای قانون ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان در سال 97 شهرداری تهران را تحویل داد.
پیروز حناچی؛ از آبان97 تاکنون
بیشتر به‌عنوان شخصیتی دانشگاهی شناخته می‌شود تا سیاسی، اما به اصلاح‌طلبان نزدیک است. او برای به‌دست‌آوردن صندلی شهرداری تهران با عباس آخوندی، دیگر سیاست‌مدار اصلاح‌طلب در رقابت بود که در نهایت با اختلاف یک رأی به پیروزی رسید.
