یادی از پیشکسوت صنعت و از خیران نیکوکار

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛15، 16 ساله بود که کار در مغازه پدر را شروع کرد و تا سال ۱۳۳۷ یعنی ۲۸ سالگی همراه پدرش بود و بعد برای خود در سرای عالی بازار دو حجره خرید و مشغول بنکداری قماش شد.
تجربه سالها کار در کنار پدر موجب شد کم کم در کنار بنکداری، کار را توسعه دهد و تجارت قماش پارچه و واردات از کشورهای ژاپن، کره و آلمان را هم شروع کند. خیلی زود توانست در بازار بزازهای تهران اسم و رسمی برای خود پیدا کند و به یکی از تامین کنندگان جنس برای بازاریان تبدیل شود. در کنار توسعه کار و تجارت پارچه ، او دو پاساژ بزرگ "عالی نو" و "عالی روشن" هم در بازار تهران ساخت.
از سال ۱۳۴۴ وارد کارهای صنعتی هم شد.
ابتدا کارخانه لعاب را راه‌اندازی کرد و بعد در سال ۱۳۴۸ با جمع دیگری کارخانه گلبافت را تأسیس کرد. حاج عزیزاله علاءالدینی آن زمان تنها ۳۵ درصد از سهام شرکت گلبافت را که تولید کننده پارچه جیر و چرم بود در اختیار داشت. در کنار اینها سال ۱۳۵۰ با حاج اصغر حاجی بابا کارخانه دیگری به عنوان شوفاژکار تأسیس کرد او در کارخانه ای که تولید کننده دیگ شوفاژ بود سهم ۲۵ درصدی داشت.
با نزدیک شدن به سالهای پیروزی انقلاب و گسترش مبارزات سیاسی، او که از جوانی و دوران ملی شدن صنعت نفت، در بازار، فعالیت های سیاسی وسیعی داشت و با گروه موتلفه همراه بود به جمع انقلابیون پیوست و حتی در مقطعی برای دیدار با امام خمینی(ره) به عراق و پاریس رفت.
با پیروزی انقلاب بار دیگر تمرکز اصلی خود را بر تجارت و صنعت گذاشت و به مدت ۶ سال مدیر عامل کارخانه شوفاژکار شد. دوره ای که خود، آن را ارزشمندترین دوران کاری‌اش می‌داند و می‌گوید که کار کردن در کارخانه با ۷۰۰ کارگر و مهندس انرژی مضاعف به او می‌داده است.
او سال ۱۳۶۵ از کارخانه شوفاژکار بیرون آمد و بیشتر مشغول فعالیت‌های خیریه شد، هم موسسه نیکوکاری قائم را در مشهد راه‌اندازی کرد و هم عضو هیئت مدیره و هیات امنای آسایشگاه کهریزک شد. در سالیان متمادی حضور در هیئت امناء و هیئت مدیره موسسه خیریه کهریزک ، در زندگی بخشی به بیش از 3000 مددجوی سالمند ، معلول و بیمار مبتلا به ام اس نقش آفرین بود و در حدود 15 سال کار در کسوت مدیر عاملی این موسسه، خدمات ارزنده ای را در کارنامه کاری خویش به یادگار گذاشت.
علا الدینی از سال ۱۳۷۵ با پیشنهاد خرید سهام بیشتر در شرکت گلبافت روبرو شد. او که از سال‌های دور با داشتن سهم 35 درصدی رئیس هیئت مدیره بود سهام خود را تا هشتاد و نیم درصد ارتقا داد و بعد کل سهام این شرکت را خرید و مدیریت این کارخانه را نیز خود بر عهده گرفت. سال‌هایی که تحولات جدید در این کارخانه کلید خورد و در عمل این مجموعه به بزرگترین تولید کننده پتو در کشور تبدیل شد. به گفته وی، آنها در اوج کار در این مجموعه ۱۷۵۰ نفر نیرو داشتند و یک میلیون و هشتصد هزار تخته پتو تولید می‌کردند.
حاج عزیزاله علاءالدینی موسس کارخانجات پتوی گلبافت،کاشی خزر، شوفاژ کار و چینی هیس و از نیکوکاران همچنین از بنیانگذاران مؤسسه خیریه کهریزک است.
او که یکی از اعضای قدیمی هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران بود از بهترین الگوهای نیکوکاری در کشور به حساب می آید که تلاش‌هایش منجر به شکل‌گیری چند مؤسسه خیریه،چندین مدرسه و ایجاد یکی از بزرگترین مراکز نگهداری سالمندان و معلولان کشور شده است.
عزیزاله علاءالدینی به پاس یک عمر تلاش خستگی ناپذیر در امر تولید و صنعت در سال ۹۵ و در نخستین دوره جشنواره امین الضرب، «لوح و نشان امین‌‌الضرب» را از اتاق بازرگانی تهران دریافت کرده بود.

علاءالدینی با آنکه در خانواده‌ای متوسط به لحاظ موقعیت مالی بزرگ شده، همواره از اختلاف طبقاتی رنج می‌برد و تلاش در جهت حذف اختلاف طبقاتی را برای خود هدف قرار داده بود.

وی از ابتدای فعالیت انجمن مدیران صنایع به صورت فعال در آن عضویت داشته و از یاران اصلی آن بوده است.

علاءالدینی در اردیبهشت ۹۷ در سن ۸۸ سالگی دیده از جهان فرو بست. روحش شاد