“خیارات” در زبان عربی به معنای “اختیارات” است و در فقه اسلامی به مجموعه‌ای از حقوق و اختیاراتی اشاره دارد که به طرفین یک قرارداد یا معامله اعطا می‌شود. این اختیارات به طرفین این امکان را می‌دهد که در شرایط خاصی قرارداد را فسخ کنند یا بر اساس شرایط معین تغییراتی در آن ایجاد کنند.
خیارات در فقه اسلامی به چند دسته تقسیم می‌شوند، از جمله:
- خیار مجلس: حق فسخ معامله تا زمانی که طرفین در مجلس قرارداد حضور دارند.
- خیار غبن: حق فسخ معامله در صورت وجود ضرر و زیان غیرمتعارف (غبن) در معامله.
- خیار شرط: حق فسخ معامله بر اساس شرطی که در قرارداد ذکر شده است.
- خیار عیب: حق فسخ معامله در صورت وجود عیب در مورد معامله.
این اختیارات به طرفین این امکان را می‌دهد که در صورت بروز مشکلات یا نارضایتی از شرایط معامله، بتوانند به راحتی از آن خارج شوند.
